«درنای امید» برای پانزدهمین سال متوالی در مازندران فرود آمد. تنها بازمانده گله غربی درنای سیبری، ۲روز زودتر نسبت به سال گذشته صبح روز پنجشنبه پنجم آبان ماه 1401 برای زمستانگذرانی به تالاب بین‌المللی فریدونکنار و سرخرود مهاجرت کرد و موجب خوشحالی علاقه‌مندان به محیط‌زیست و حیات وحش شد.
به گزارش ایرنا از روابط عمومی‌اداره کل حفاظت محیط‌زیست مازندران، درنای امید هر ساله از زیستگاه زادآوری خود در سیبری از مسیر روسیه، قزاقستان و آذربایجان به تالاب بین‌المللی فریدونکنار در مازندران مهاجرت و حدود چهار ماه از سال را با تغذیه در محدوده دامگاه‌های سنتی از باران و سرخرود و فریدونکنار زمستانگذرانی می‌کند.
اداره کل حفاظت محیط‌زیست استان مازندران با کمک جوامع محلی و بومیان منطقه و با توجه به اهمیت این پرنده به عنوان پرنده‌ای در خطر انقراض با انجام اقدامات مختلفی از این پرنده زیبا و با ارزش حفاظت می‌کند.
درنای امید ۱۴ سال است که به صورت تنها و انفرادی مهاجرت می‌کند. امید سال گذشته هفت آبان ماه ۱۴۰۰در تالاب فریدونکنار فرود آمد و پس از ۱۳۱ روز زمستانگذرانی در این تالاب در تاریخ ۱۷ اسفندماه ۱۴۰۰ به سیبری بازگشت.
دُرنای سیبری که امید از گونه آنهاست و با نام علمی «گروس لئوکوجرانوس Grus leucogeranus » شناخته می‌شود ؛ پرنده‌ای در معرض خطر انقراض از خانواده درناهاست که قدی نزدیک به یک و نیم متر دارد و فاصله دو بال آن بیش از ۲ متر است. این درنا بدنی یکدست سفید با پاهای بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمز رنگ آن نشسته است.
درنای سیبری به طور تاریخی به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شود. جمعیت مرکزی این گونه منقرض شده است و جمعیت غربی هم به گفته کارشناسان محیط‌زیست در صورت مرگ امید به طور قطعی منقرض خواهد شد.
جمعیت شرقی درنای سیبری که در واقع تنها گروه باقی مانده از این گونه است، تابستان را در شرق سیبری زادآوری کرده و برای زمستانگذرانی به شرق چین می‌رود. از اعضای این گروه بیش از سه هزار قطعه باقی‌مانده است. زیستگاه زمستانی تقریبا تمامی جمعیت این‌گونه دریاچه «پویانگ» در چین و اطراف آن است.
همه ساله در زمستان ۱۵۰ گونه پرنده زمستان‌گذران با جمعیتی بالغ بر یک میلیون و ۵۰۰ هزار بال به تالاب و آبنبدان‌های مازندران از جمله تالاب بین‌المللی میانکاله می‌آیند.
